House of dragon belkide HBO’nun en iyi dizisi. Dizi Game ıf thrones’un öncesini anlatmaktadır. Dizinin kadrosu birçok yeni ve eski oyuncuya ev sahipliği yapsa da dizinin ilgi çeken kısmı olan hikayenin önüne geçemiyor.
Bu diziyi ilk izlediğimde “vay be” demiştim çünkü hikayesi geröekten de sağlam bir duvara dayanıyor. Bu duvar “hırs”. Hikaye hakkında çok fazla spoiler vermek istemiyorum, o yüzden başka bir özelliği ile devam edeceğim.
Bu dizi bence görsel efektler konusunda bir çığır açmış ve her şeyi bir üst seviyeye çıkarmış bulunuyor.
“Dear Edward”, Apple +’ın çıkardığı yeni bir dizi. Dizi bir uçak kazası sonucu yakınları ölen insanları konu alıyor. Dizinin şu ana kadar bir bölümü yayınlandı. İzlediğim kadarıyla şunu söyleyebilirim bu dizi izleyen herkesin ilgisini çekebilecek türden. Peki neden bu diziye şans vermelisiniz?
Dizinin oyuncu kadrosu tanıdık isimlerden oluşuyor. Mesela “Orange is the New Black”ten tanıdığımız Taylor Schiling kadroda yer almakta. Ayrıca “The White Lotus”un ilk sezonundan bildiğimiz Connie Britton da yer almaktadır.
Dizi bir çok hikayeye yer verdiği için bir olay üzerinde çok duramıyor. Bunun sonucunda karakterler her bölümde yeni bir sorunla yüzleşiyor.
Dizi gerçekten de toplumun eksikliklerini ve ne kadar bozulduğunu gösteriyor.
Bu dizi hakkında çok konuşmak istemiyorum çünkü güzelim hikayeyi anlatabilecekleri en kötü şekilde anlatmışlar. Yani yazık o kadar büyük potensiyali olan şeyi harcamışlar resmen.
Hbo bence bu senenin bomba filmlerden birini yapmış diyebilirim. “The Fallout” filmi ocak ayında çıkmasında rağmen geçtiğimiz günlerde izleme fırsatı bulduğum bir film. Film bütçesine rağmen bu sene çıkan yüksek prodüksiyonlu filmlere taş çıkartacak kadar iyi. “The Fallout” Amerikada gerçekleşen bir okul saldırısından sonra Ava karakterinin yaşadıklarını anlatıyor. Peki bu film neden bu kadar iyi?
Öncelikle film hakkında sevdiğim şeylerden biri kesinlikle hikayeyi Ava’nın gözünden izlememiz. Filmde Ava’nın her günkü gibi okula gider. Ondan sonra ders sırasında küçük kız kardeşinden bir mesaj alır ve acil bir durum olduğunu öğrenir. Kız kardeşini bu acil durumdan kurtarmak için kızlar tuvaletine gider ve ona yapması gerekenleri anlatır. Bunları anlatırken o sırada tuvbalette bulunan Mia’yı görür. Mia o gün gerçekleşecek olan fotoğraf çekimi için makyaj yapar. O sırada ikiside önce bir el silah sesi ardından ise 20-30 el arası silah sesi duyar ve hemen tuvalet kabinlerinden birine girerler. İkiside şok içerisindedir ve sesler devam ederken içeriye üstünde kan olan biri girer. Giren kişi kardeşi vurulmuş olan Quetindir. Vada ve Mia onu hemen kabinin içine alır ve saldırı bir süre sonra biter.
Filmin bu kısmından sonra bütün karakterlerin kişiliklerinin değişmini ve Ava’nın okulda çok önemsemediği kişilerin ölmesinden dolayı yaşadığı travma gösteriliyor. Filmde önce Ava’nın yaşanan bu saldırıdan sonra nasıl hissettiği ardından Mia ile kurduğu ilişki ve Quentinle kurduğu arkadaşlık işleniyor. Bunların yanı sıra ailesiyle olan sağlıksız iletişiminin sağlıklıya dönmesini de görüyoruz. Film saldırının neden gerçeklerştiğini açıklamıyor ve bunu açıklamayı kendine bir amaç olarak biçmeyip onun yerine yaşananların önemli bir sorun olduğunu ve bunlar için önlem alınması gerektiğini anlatıyor.
Filmde değinmek istediğim bazı karakterler var. Örnek olarak Mia karakteri. Mia, büyük bir evde tek başına yaşayan annesi babası sanatçı olup yılın büyük bir kısmı eve gelmeyen biri. Mia saldırıdan yaklaşık iki gün sonra Ava’ya evine gelmesi için bir mesaj atar. Ava geldiğinde aralarında geçen bir dialog dikkatimi çekti. Ava zile bastığında, Mia kapıda beklemesine rağmen sanki uzaktan geliyormuş gibi ayak sesleri yapar. Ardından Ava içeri girer ve Mia hemen Ava ya bir kadeh şarap koyar. Tam o sırada Ava, “Sende geceleri kabuslar görüyor musun?” der. Mia hiç beklemeden “Kabus görmek için önce uyumak gerekir.” der. Bu dialog dikkatimi çekti çünkü bu olaylar olmadan önce Mia okulda havalı ve özgüvenli biri olarak biliniyordu. Fakat bu olaydan sonra ailesinin bile onun yanına gelmeyip Pariste kalmaya devam etmesi ailesinin bile onu önemsemediğini gösteriyor. Bu yüzden de dışardakiler için kendine bir maske oluşturmuş olduğunu görüyoruz. Ayrıca hikaye ilerledikçe Mia’nın Ava ile kurduğu bağın gelişmesine ve beraber bu süreci atlattıklarını görüyoruz.
Mia dışında Ava’nın küçük kız kardeşi Amelia çok dikkatimi çekti. Çünkü olanlar Amelia’nın umrunda değil ve düşünmeden bazı durumlarda söylenmeyecek şeyleri bam diye söylüyor. Buna örnek olarak Ava henüz saldırının şokunu atlatamamışken ona saldırıda ölen kişilerin listesini gösteriyor. Ava bu durum karşısında bekleneceği gibi yıkılıyor. Amelia bu durumu öngerememesi bir yana yaptığı şeyin uygun olmadığını bile kavrayamıyor. Onun dışında Amelia aslında toksik popüler kültürle iç içe yaşayan biri. Buna örnek olarak Ava, Quentinle kardeşinin cenazesi hakkında mesajlaşırken Amelia aynı odada TikTok çekiyor. Bu kare aslında çok ironik çünkü bir taraf ölüm gibi bir konu ile uğraşırken öteki taraf dans ediyor. Bütün bunların yanı sıra Amelia aslında filmin sonlarına doğru kendini açıyor ve aslında tek istediğinin ablası ile vakit geçirmek onun desteğini ve varlığını hüssetmek olduğunu gösteriyor.
“The Fallout” bana göre karakterleriyle ve hikayesiyle öne çıkan bir film. Tabii bunlar dışında ışıklandırma, kamera açıları ve kıyafetler ortalama üzeri bir düzeyde hazırlanmış. Benim size tavsiyem eğer boş bir zamanınız varsa kaçırmamanız gerken bir film.
*****Buradan sonra filmin sonu ile ilgili düşüncelerimi anlatacağımdan. Spoiler almak istemeyenler burdan sonrasını okumasın!*****
Filmin sonunda Ava, Mia ile yazışırken bir anda telefonuna düşen mesajla şoka uğrar ve ağlar. Şoka uğrayıp ağlamasının nedeni telefonuna gelen mesajda başka bir eyalette bir okulda bir saldırı olduğunu ve
Wednesday karakteriyle ilk tanışmam çok eskiye dayanmıyor.Bu yaz kuzenlerim ,ben ve kardeşlerim bir film izlemek istiyorduk. Netflix’e girdiğimizde gözümüze “Addams Ailesi” diye bir film çarptı. Filmin animasyon halini sinemada ve reklamlarda görüyordum. Bu filmin onun daha eski versiyonu olduğunu düşündüm ki haklıydım. Filmi izledikten sonra gözüme çarpan birçok şey oldu. Morticia Addams ve Gomez Adams’ın ilişkisi bunlardan bir tanesiydi. Aynı zamanda, Wednesday karakteri daha önce pek karşılaşmadığım bir kişiliğe sahip. Hareketleri, olaylara karşı takındığı tavırları veya ağzından çıkan herhangi bir cümle bile bir hayli kabaydı ama bunları küçük bir kızın söylemesi ise bu durumu hem tuhaf, komikti ve karakteri ilgi çekici kılıyordu. Filmi izlememizden birkaç ay geçtikten sonra karşıma bir haber çıktı ve haberde Netflix’in Wednesday’in başrolünde olduğu bir dizi yayınlayacağını gördüm. Hemen internete girdim ve dizide kimler oynuyor veya daha önemlisi kim tarafından yönetildiğini gördüğümde bu dizinin bir hayli başarılı olacağını anladım.Dizinin dört bölümünün yönetmeni, birçoğumuzun küçüklüğüne damga vurmuş olan Tim Burton’dı.Tim Burton gerçek anlamıyla bu tarz filmleri yapmakta ustalaşmış çok renkli karaktere sahip bir yönetmendi. Bu iş için biçilmiş kaftandı. Tim Burton dizinin sekiz bölümünün dördünü yönetmiş. Peki genel olarak Wednesday dizisi nasıl?
İlk önce hikayeyi inceleyecek olursam Wednesday’in korkutucu ve güzel kabalığını bir gizemle birleştirmeleri kesinlikle çok güzel olmuş. Hikayemiz Wednesday’in, Nevermore okuluna gelmesiyle başlıyor. Bu okul özellikle “outcast” olarak tanımlanan yani alışılmışın dışında bazı insanüstü özelliklere sahip çocuklar için yapılmış bir okul. Wednesday okula geldiğinde asi yapısından dolayı olay çıkaracağını düşünmüş olabilirsiniz ama olay onu buluyor. Wednesday ölümle burun buruna geldiği bir durumla burun buruna geliyor. Henüz Wednesday’in yanındakiler olayın şokunu atlatamamışken o çoktan bu olayın arkasında kimin ya da kimlerin olduğunu araştırmaya başlıyor. Olayı çözmeye çalışan Wednesday kendini büyük bir planın içindi buluyor. Nevermore’a karşı bir saldırı gerçekleşeceğini ve bu saldırının önüne geçebilecek olan tek kişinin kendini olduğunu öğreniyor. Hikaye genel hatları ile böyle. Hikaye karakterin farklı hiç görünmemiş bir tarafını ortaya çıkarmış. Şahsen, Wednesday’in bu yeni portrelenme şeklini çok beğendim. Wednesday’in kişiliğini ve havasını bozmadan anlatması da çok hoşuma gitti. Fakat dizinin her şeyi topalayıp bir sonuca bağlayacağı son bölümüne çok fazla içerik doldurmuşlar. Bu yükleme sonucunda dizinin sonunda beklediğiniz yüzleşme çok kısa bir şekilde oluyor. Bence bunu bir böülüm daha ilave edip çözebilirlerdi.
Dizide kullanılan kıyafetler çok özenli ve detaylı bir şekilde hazırlanmasının yanı sıra karakterlerin kişiliklerini ayırmada izleyiciye çok yardımcı oluyor. Mesela dizide Wednesday karakteri renklere alerjik biri olarak gösteriliyor ve ona göre de giydiği her şey beyaz ya da siyah. Hatta dizi de bütün okuldaki herkesin giydiği üniforma mavi-siyahken, onun giydiği beyaz ve siyah. Onun dışında Enid karakteri de giyimi ve karakteristiği birbiriyle çok bağdaşan başka bir karakter. Enid, Wednesday’in aksine daha renkli bir kişiliğe sahip bu yüzden de giydiği kıyafetler daha renkli ve daha göz alıcı oluyor. Bu kişiliklerindeki farkın kıyafetlerine taşınması izlediğimiz zaman aralarındaki zıtlığı ve beklenmedik şekilde kurdukları arkadaşlığı absürd kılıyor.
Dizi bana göre her ne kadar başarılı olsada “Addams Family” (1991) filminde Wednesday’i oynayan Chritina Ricci bence en iyi Wednesday.
Dizideki diğer her şey ortalama seviyede yapılmış. Dizi eğer eğlenmek ve biraz da gizem istiyorsanız tam size göre.
Hatırlar mısınız ben Euphoria 1. Sezon İncelemesinde Hbo kötü bir iş yapmaz demiştim. Beni de yanıltılar. Yanılmışım. Hbo da kötü iş yapar. The White Lotus, komedi-drama türü altında yayınlandı ama ne dramasını düzgün veriyor ne de komedisiyle bizi güldürüyor. Hiçbir sahne görevini doğru düzgün yerine getiremiyor. Peki gerçekten bu kadar mı kötü?
Öncelikle hikayeye bakalım. Hikayemiz, Hawaii’ye tatile gelen bir evli çift, annesinin küllerini dökmek isteyen teyze ve 4 kişilik bir aileyle birlikte ailedeki kızın arkadaşı da gelerek başlıyor. Şimdi hikayede çok fazla gıcık eden unsur bulunuyor. Mesela annesinin küllerini denize dökmek isteyen yaşlı teyze; bu teyze neredeyse bütün diğer karakterlerin tatilinin içine ediyor. Yani aslında konu dramatik bir şey ; kadın annesiyle vedalaşmaya çalışıyor. Cast seçiminden dolayı mı yoksa karakterin bir derinliğinin olmasından dolayı mı bilmiyorum ama bu karakter her çıktığında diziyi bırakıp gitmek istedim. Onun dışında diğer karakterlerinde çok büyük bir derinliği yok. Mesela hikayenin bir yerine kadar Paula (kızın arkadaşı) ve Kai (otelde çalışan bir Hawaiili) sevgili oluyor sonra adam sözde ailesini kurtarmak (Ucuz drama) için Paula’nın kaldığı odayı soymaya çalışıyor ama yakalanıyor. Yakalanınca Kai bir anda hikayeden çıkıyor ve Paula umrunda değilmiş gibi davranıyor. Ondan başka verdiği bütün travmaları veya olayları tam işlemeden hikaye bitiyor. O zaman niye böyle bir işe kalkıştınız anlamadım. Neyse hikaye kısacası kötü.
Oyunculukları, hikaye gibi beğenmedim. Abartılı bir şekilde oynamışlar bu da ne dramın seyirciye geçmesini sağlamış ne de hikayenin anlaşılmasını sağlamış. Bazı sahnelerde abartılı oynamasalarda karakterlerle hiç bağ kuramıyoruz çünkü sözde iyi olan karakterler bile yaptığı şeyin iyi olmasına inanmıyor ama bizim inanmamızı bekliyor. Saçmalık. Kısaca oyunculuklarda çok kötü.
Çekim tekniği, makyaj, kostüm ve müzik hakkında konuşabileceğim hiçbir şey yok. Hepsi normal (standart) düzeyde.
Greta Gerwig’in yönettiği 2017 yapımı “Lady Bird”, dramatik ve trajikomik bir “coming-of-age” (ergenlik çağını konu alan) filmi. 94 dakika olan, IMDb puanı ise 10 üzerinden 7.4 olan filmin oyuncu kadrosunda Interstellar, Little Women ve Call Me By Your Name gibi yapıtlardan tanıyabileceğiniz Timothée Chalamet; The Grand Budapest Hotel, Little Women ve Atonement gibi yapıtlardan tanıyabileceğiniz Saoirse Ronan yer alıyor.
Lady Bird ve babası
Film, kendisine “Lady Bird” yani “Uğur Böceği” ismini takan ve genç bir kız olan Christine’in üniversiteye gitmeden önce yaşadığı sıkıntılı ergenlik dönemini anlatıyor. Lady Bird’in ailesi ise maddi anlamda büyük zorluklar çektikleri için kızlarının üniversiteye giriş süreci ve içinde bulunduğu karmaşık ruh hali yüzünden onunla sağlıksız bir iletişim içine giriyor. Kadın olmak, aili içi maddi-manevi sıkıntılar, dengesiz arkadaşlıklar ve karşı cinse ilgi duymaya başlamak gibi “yeni” sorunlarla baş etmeye çalışan Lady Bird, kendini bulma yolculuğunu bütün iniş ve çıkışlarıyla izleyiciyle buluşturuyor. Lady Bird; başarıyla yazılmış replikleri, adeta görsel bir şölen yaşatan çekimleri ve cana yakın oyunculuklarıyla izleyicinin kendinden bir şeyler bulabildiği bir yapıt haline geliyor.
Eveeet, geldik bir sezonun sonuna daha. Tam 8 hafta boyunca her hafta pazartesiyi bekledim ama sonunda değdi. HBO yine yapmış yapacağını ve harika bir sezonu daha önümüze koymuş. Bu sezon o kadar iyiydi ki 2. sezon yayınlanırken 3. sezon onayı da geldi. Bu sefer kaç yıl bekleyeceğiz? Neyse, şimdi üzülmek yerine gelin bu harika sezonu konuşalım.
Öncelikle hikaye ve sunum konusuyla başlayalım. Hikaye, bu sefer Rue’nun hep merkezde olmasından biraz sıyrılıp diğer karakterlere de yer vermeyi seçmiş. Bu da diğer karakterlerle bağ kurmamızı ve onların hayatlarında var olmamızı sağlıyor, bu nedenle de dizideki bazı bölümlerde Rue’dan çok diğerlerini ve onların problemlerine şahitlik ediyoruz. Örneğin tiyatro bölümünde Lexi’nin bakış açısından Rue’nun geçmişini görüyoruz ya da bu sezon genelinde Cassie, Nate ve Maddy arasındaki aşk üçgenini görüyoruz. Yani iş birazcık Rue’dan çıktı derken 5. bölümle bizi vuruyor. Rue’nun uyuşturucularının gittiğini anlayınca kriz geçiriyor. Ondan sonra annesi ve kardeşiyle kavga edip Jules ve Elliot’la olan ilişkisini bitirmesi belki de bu sezonun Rue için kırılma noktası. Şurada bir parantez açıp şunu söylemek istiyorum: hikayenin başında Rue ile Jules nasıl hemen barıştı? Jules değil miydi Rue’yu tren istasyonunda bırakan? Ben orada birazcık gurur beklerdim ama Rue’nun uyuşturucunun etkisinde olduğunu varsayıyorum. Sunumda beğenmediğim bir nokta ise bu sezonda, geçen sezondaki gibi 5-10 dakikalık introların her bölümde bulunmaması. İzlerken keşke Elliot’ın hikayesini de anlatsalardı dedim. Genel olarak duyguyu izleyiciye yansıtma konusunda ilk sezondan iyi ama hikaye anlatımında ilk sezonun altında kalıyor.
Oyunculuklar ise oldukça şaşırtıcıydı çünkü her bölümde farklı oyuncuların hiç beklenmedik performanslarla devleştiğini görüyoruz. Mesela bu sezon Lexi’yi oynayan Maude Apatow ve Austin Abrams çok iyi bir performans sergiledi. Özellikle de sezonun en iyi bölümü olan 7. bölümde (tiyatro olan bölüm) çok iyilerdi. Onun dışında Zendaya da 5. bölümde o kadar iyi oynadı ki Twitter’da “Give Zendaya her Emmy now” başlığı altında epey ilgi topladı. Anlayacağınız, burada her şey tadında.
Çekim tekniklerine değinecek olursak buraya sadece 7. bölümün linkini koyup ayrılabilirim ama bunun hakkında birazcık konuşmak istiyorum. Genel olarak ilk sezondan bir şey kaybetmesini veya 7. bölümü izlerken bu kadar üstüne koyacaklarını düşünmüyordum ama koymuşlar ama ne koymuşlar. Resmen 7. bölüme aşık oldum. Çünkü ışık kullanımı ve bazı göz ilüzyonları kullanılması ve gerçekle tiyatro arasındaki geçişlerde sahneyi daha iyi yapıyor. Müzikali de unutmamak lazım. Onun dışındaki bölümlerde daha çok bir önceki sezonu çağırıştırırken yine daha önceki sezonda da olduğu gibi farklı film veya dizilerden sahnelerin benzerlerine yer vermişler.
Kostüm ve makyaj ekibini de geçen sezonki gibi tebrik etmek istiyorum. Makyajlar benzer kalitede ama bu sezon Rue ve Jules’un canlandırdığı sahneleri orijinallerinden ayırmak zor. Nasıl bu kadar iyi olabilir? Bölümde “Titanik, Brokeback Mountain, Ghost‘s, Prince Charming and Snow White (Pamuk Prenses), Midsommar, Frida Kahlo filmleri; The Lovers II, The Birth of Venus resimleri gibi birçok yerden referanslar var ve tahminen hepsinin yapımı çok uzun olmuştur ama bunlar bölümde sadece 30-50 saniye gözüküyor. Bu da diziye gösterilen özeni ortaya çıkarıyor.
Müzik kısmına gelecek olursak bu sezonda kullanılan müzikler, önceki sezonla yine benzerlik gösteriyor fakat bu sefer müzikler o kadar aklımda kalmadı. Belki daha yoğun bir hikaye olduğu için müzikler o kadar dikkatimi çekmemiş olabilir. Zaten ilk sezon için Labrinth sezona özel bir albüm çıkarmışken bu sefer 3-4 şarkı çıkarmış.
Sonuç olarak kalitesini çoğunlukla koruyan ama bazı yerleri geliştirip bazı yerleri o kadar geliştirememesine rağmen bu yılın en iyi dramalarından biri. Euphoria 2. sezon karşınızda.
Normal People, Sally Rooney’in “Normal People” adlı eserinden uyarlanmış bir mini dizidir. Dizi 2020’de pandemi sırasında BBC Three’de ve Hulu’da yayınlandı ve büyük bir ilgi gördü. Dizinin, kitabı gibi bir kısım tarafından beğenilip bir kesim tarafından beğenilmeme gibi bir durumu olmadı. Dizi dünya genelinde beğenildi. Peki hak etti mi?
Öncelikle hikayemiz Connell ve Marianne’in hikayesi yani bir aşk hikayesi diyebiliriz fakat normal aşk dizilerindeki klişelerin çoğundan (bir tane hariç) sıyrılabilmiş. Mesela dizide aralarına girmeye çalışan kötü biri falan yok ya da Connell’ı tavlamaya (aklını çelmeye) çalışan biri yok. Genel olarak ikisinin verdiği kararları ve bunun sonuçlarına katlanmaları halinde ilerlese de hikayenin hiçbir yerinde birbirlerinden ayrılamıyorlar. Sıyrılamadıkları o klişe de tam burada devreye giriyor yani belirttiğim birbirlerinden ayrılamama mevzusu. Yani sanki aralarında mıknatıs varmış gibi ayrılamıyorlar. Hikayenin bu kısımları çok olmayıp diziye yedirilmiş olsa da bazen çok göze batıyor. Hikayeyle ilgili başka bir sorun da çok fazla zaman atlaması var. İki bölüm arasında nasıl 6 ay fark olabilir ve genellikle bu kısımlardan sonra kendinizi bir kaybolmuş halde buluyorsunuz. Bunlar dışında dizinin finaline de bir şey söylemek istiyorum bu kadar anlaşılmaz bir final olmaz. Şahsen ben internette baktım sonunu anlamak için ve orda bulduğum şeyden hiç memnun değilim yani böyle bitemez. Özetleyecek olursak ilk beş bölüm bence çok iyi ama sonra yavaş yavaş o çok iyi bozulmaya ve standart bir dizi olmasına sebep oluyor.
Oyunculuk kısmı belki de Normal People’ı normal bir diziden iyi bir dizi kategorisine çıkaran şeylerden biri. Dizinin çoğunluğunda zaten iki karakteri görüyoruz. Bunlar, Paul Mescal (Connell) ve Daisy-Edgar Jones (Marianne). Bu ikisinin böyle büyük bir yükün altından kalkabilmesi bile bana göre büyük başarı. Zaten Paul Mescal bu dizideki rolü ile 2020’de BAFTA kazandı. Dizinin içinde bulunan yakın sahneler için yakınlık koçu ile çalışmışlar. Bunu söylüyorum çünkü bu gibi küçük yardımlar bizim karakterlerin arasındaki ilişkiye inanmamıza ve onların gerçekten bir yerde var olduğunu düşünmemize sebep oluyor.
Dizinin çekim tekniklerine gelecek olursak bir önceki Euphoria kadar değişik ve yenilikçi teknikler denememişler fakat yaptıklarının da hakkını vermişler. Zaten dizide çoğunlukla yakın çekimler bulunuyor. Yakın çekim seçmelerinin sebeplerinden biri de üstte açıkladığım gibi dizide az diyalog olmasıdır. Duyguyu daha iyi verebilmek için iyi bir seçim olmuş. Oyuncular da bunun hakkını vermiş. Yakın yerine uzak çekimlere bakarsak göze çarpan ilk şey kesinlikle mekanlar. Çünkü yakın çok yakın olduğu kadar uzak da çok uzak olduğu için mekan seçimlerinin güzelliği burada ortaya çıkıyor. Keşke daha çok uzak çekim olsaydı çünkü dizide 3 (İrlanda, İsviçre, İtalya) ülke görüyoruz. Başarılı.
Dizinin müzikleri diyeceğim ama dizinin kendine özel bir müziği yok ve olanlarda o kadar iyi değil. En azından akılda kalıcı değil. Bu da dizinin vermeye çalıştığı etkiyi bir tık olsada düşürüyor.
Toparlayacak olursak Normal People herkese göre değil ama merak ettiyseniz sizi içine alıp götürecek kısa bir dizi.
Biliyorum uzun zaman oldu ama bomba gibi döndüm. Her hafta yazı yazmaya çalışacağım. Eğer bomba gibi dönüyorsam bunu bomba gibi bir dizi ile yapmalıyım dedim. İşte o dizi: Euphoria
Öncelikle Euphoria herkese göre değil ama dizi Hbo’nun yani kötü bir şey görme olasılığınız düşük.
Dizinin beni en çok içine çekme sebeplerinden biri hikayenin çok iyi olması ve her bölüm’ün başında 5-10 dakikalık bir karakterin backstorysini anlatması, benim o karakterlerin neden öyle davrandıklarını ya da nasıl düşündüklerini anlamamı ve onlarla empati kurabilmemi sağladı. Mesela Nate ve Maddy’nin hikayeleri benim favorilerimden bu hikayeleri dinleyince neden öyle davrandıklarını ve insanlarla olan ilişkilerinin nasıl evrildiğini anladım. Bu sekanslar bile bence her bir karakterin ne kadar dolu olduğunu ve her birinin hayata tutunacak bir sebepleri olduğunu gösteriyor. Bu da senaryonun ne kadar incelikle yazıldığının bir göstergesidir.
Dizinin başka çok iyi yaptığı şey ise kesinlikle sahnelerin kurgusu ve çekimler. İlk bölümde Rue’nun uyuşturucu etkisinde olduğu sahne ve zeminin yer değiştirmesi aslında Inception’da olan sahnelerden biri. Dikkatli bir şekilde bakarsanız görebilirsiniz çünkü dizi bunlar ile dolu.
Şimdi geldik en can alıcı noktaya yani oyunculuklara. Ben bu konuda ne desem boş herkes çok iyi olduğunu söylüyor çünkü öyle. Yani hiç kimse mi kötü oynamaz hatta Zendaya o yıl Emmy’i aldı. Oyuncular karakterlerine inanmış ve onların ilişkilerine inanmış çünkü derslerine çalışıp karakterlere iyi bürünmüşler.(Cast seçimi çok iyi) Mesela Rue ve Jules’un ilişkisi inanılmaz. Bazen sadece onların olduğu sahneleri görmek için tekrar ve tekrar izlediğim bölümler oluyor.
Tüm bunlar dışında ben makyaj ve köstüm ekibini tebrik etmek istiyorum. Diziden rol çalmak yerine ona değer katan bir şey olmuş. Euphoria’nın o kendine özgü hoş havasını çok iyi verebilmişler. Zaten makyajı internette viral oldu. Kostümler inanılmazdı özellikle Lexi’nin Bob Ross’u çok iyidi.
Müziklerde zaten çok iyi, Labrinth gibi bir sanatçı ile anlaşmaları ve onunda çok iyi bir iş ortaya koyması Euphoria’yı daha da mükemmel yapıyor.
Euphoria 2019’un en iyi işlerindendi hazır 2. sezonu da yayınlanırken ilk sezonu aradan çıkarayım dedim.
Euphoria herkese göre değil ama dizi Hbo’nun yani kötü bir şey görme olasılığımız düşüktü
Bugün eleştireceğiniz film bir efsane diye düşünüyorum. Bence herkes 300 spartalıyı bilir peki bu film nasıl?
Peki asıl filmi öne çıkaran olay yani hikayesi nasıl derseniz anlatıyım. Şimdi Pers kralı diyorki: Abicim ver toprak seni öldürmeyim. Bizim ki durmuyor diyor ki olmaz vatana milet Sparta diye tekmeyi basıyor. Sonra Leonidasçığımız gidiyor aaa dağın tepesindeki bilgelere. Tanrılar bunları yamuk yaratmış ve bunlar insanımsı Gollum. Sonra mecliste olaya dahil olup diyorki Leonidas olmaz gidemezsin kanunlara aykırı. Leonidas diyorki Çokta fifi. Ben kralım oğlum. diyor ve 300 kişiyle yolculuğa çıkıyor . Pekiii niye 300 kişi niye 2000 değil çünkü Leonidas abi diyorki kaybedersek savunmamız olsun diyerek diğer askerleri Sparta da bırakıyor. Yoldayken Athenalılarla karşılaşıyorlar ve diyorlarki gel katıl bize onlar diyor ki okay. Fakat bir sıkıntı var Athenalıların askerlerinin çok azı savaşçı o yüzden Leonidas onlara kolay görevler veriyorlar. Savaş alanına varıyorlar ve o sırada Gollumumsu bir şey geliyor ve Kralım bende savaşıyı diyor fakat Leonidas diyorki elime değersen katıl şaka şaka Adamın bazı kuralları var bu kurallara uymadığı için yani boyu kısa ve çelimsiz. Ve savaş başlar Persliler atlı yolluyor yok. Fil yolluyor yok. Ok atıyorlar yok. Adam ölümsüzleri yolluyor yani gece dolaşanları ama Spartalılar geleni aşağı alıyor. Sonunda herkes saldıraya geliyor ve Spartalılar diyorki kralı öldürürsek okeyiz. Şimdi bu durumda anlatmadığım bir şey var o da şu Spartalılar arkada sırtlarını duvara karşı savaşıyorlar fakat O duvarın yanında başka bir yol daha var ve bu yol Spartanın zaafı bu yolu bilen Gollum şerefsizi gidip bunu Perslilere söylüyor ama Leonidas diyorki ben öleceksem o kralda ölecek ve krala mızrak atıyor sonra mızrak koskoca adamı sıyırıyor ve Leonidas ölüyor bütün Spartalılarla beraber. Şimdi küçük bir detay vericem ve diyeceksinizki Leonidas iyiki Spartaya geri dönmemiş. Leonidasın karısan savaş sırasında tecavüz ediliyor. Tecavüz eden kişide Leonidasın yerine göz diken abimiz ve bu abi Perslilerden para almış. Hikayesi bu.
Valla doğruyu söylemek gerekirse ben gayet beğendim ama bazı eksikleri olmadığınıda söyleyemem. Mesela bazı sahnelerdeki oyunculuklar özellikle şu Golluma benzeyen şeyin oyunculuğu bence aşırı yapmacık ama olsun film bu açığını kapatacak kadar hızlı ilerliyor, sahne planlanması veya kamera açılarıyla bu açıkların hepsini kapatıyor.
Sonuç olarak bu film bir efsane fakat yine para için bu filmin devamı gelmemeli ki zaten gelemez. Bu film herkesin izlemesi gereken bir filmdir.
Güzel değerlendirme, kısa ve öz😊
Bu sitenin sahibi çok nazik ve çok yakın arkadaşım.
Çok güzel bir film. Hayatımda izlediğim en güzel film olabilir.
Extraction filmini izledim ve cidden çok iyi bir film. Bunu izlemek yerine irishmande izlenebilir.
Eminim herkes assassin’s creedi duymuştur. Peki bu herkesin bildiği bu oyunların filmi nasıl mı olmuş?
Çoğu film siteleri filmi beğenmemiştir. Ama ben bu oyun serisinin bir hayranı olduğum için filmdeki bazı hataları görmezden geliyorum. Mesela çekim hatalarından bazıları. Buna örnek olarak Ana karakterimiz Calm anımsa bağlanırken ki yara izi hep farklı yerde oluyor.
Evet, biliyorum şu an bu size çok karmaşık geliyor ama ben şimdi size herseye anlatacağım. Suikastçiler ve tapınakçılar olmak üzere iki grup var ve bunlar yıllardır bir savaş halinde.Ne için mi? Cennet elması için yani film de gösterilen hali olarak metal bir küre ve bu kürenin aslında özgür düşünceyi kontrol edip suikastçıların inançını yok etmek istiyorlar ve bu elmayı en son eline alan kişi çok eskiden yaşamış olan Aguilar ve bu kişi aynı zaman da Calm Lynch’in büyük büyük büyük yani çok büyük dedesi. Calm küçükken babası annesini öldürmüş aslında ikiside suikastçiymiş ve annesi animus denen makine yani geçmişteki anıları genetik şifrenle beraber çözülen anılara gitmek istemiyor kısacası elmanın yerini koruyor. Ama lynch ise gidiyor animusa giriyor ve elmanın yerini tapınakçılara veriyor fakat sonra kendini bir suikastçı olduğunu fark edip hazırlanıyor ve elmayı geri alıyor.
Filmin sonuna bakarsak ikinci bir film geleceğini düşünüyorum. Filme puanım 7/10.
Güzel değerlendirme, kısa ve öz😊
Bu sitenin sahibi çok nazik ve çok yakın arkadaşım.
Çok güzel bir film. Hayatımda izlediğim en güzel film olabilir.
Extraction filmini izledim ve cidden çok iyi bir film. Bunu izlemek yerine irishmande izlenebilir.
Evet ilk defa bir diziyi eleştireceğim yazıma hoşgeldiniz. Hoşgeldiniz demişken şimdi size bir test yapacağım bu 3 soruluk testin sonunda bu yazıya hazır olup olmadığınızı öğreneceksiniz.
Full gömmeleri kaldırabilirim
Sonunu söylesende bi şey olmaz
Ve son olarak kşişe kaldırabilirim
Sen çal kapımı zengin bir iş adamının OĞLU’nun İtalya da okuyup fakat fakir olup bursunun kesilmesiyle beraber zengin iş adamının oğlunun 2 aylık nişanlısı olmasıyla başlıyor. Ve tabiki de kız götüyle dağları deviren cinste ama çok güzel.
Yani ne deyim kızın yine bir Errrkeğe ihtiyacı olduğu fakat oğlanında kendini böyle tatmin etmesiyle beraber tahminen hata eminim ki sonunda gerçekten sevgili olup evlenecekler.
Yani yapacak bir şey yok kadınların güçlü gösterildiği dizilerin hiç olmamasıyla beraber kadınların aşağılanmasını milyonlar izlerken. Kadınların canice katledilip bunun sadece TT olup 2 ay sonra unutulmasını kimse laf etmiyor. Artık gelişmeliyiz çünkü yok oluruz.
Bugün ilk defa bir oyunu pardon interaktif oyunu yani oyunun kaderini siz belirlediğiniz oyunların bence en zevkli halinin kralı olan Detroit Become Human’ı eleştiricem.
Detroit’i spoiler vermeden anlatmam için öncesinde yapan firmayı anlatmam lazım yani QuanticDream. Firma Heavy rain ve Beyond two souls’unda geliştiricisi.
Ve bu iki oyunda çok ses çıkardı kısacası bu firma bu konuda çok iyi. Ama Detroit bir başka o ses çıkarmaktan fazlasını yapıp bir oyunda tam yüz altı sonla rekor kırdı diyebilirim.
En iyi olduğu yani onu başka yapan özellikleri:
Oyunculuklar enfes
Grafikler enfes
Fiyatı uygun –> eğer playstationunuz varsa çünkü ps4 özel oyunu
aksiyon sahneleri baya iyi
Ve 100 den fazla sonu var.
Evet doğru duydunuz tam 100 değil daha fazla sonu var ve 3 karakterin bunlar: Kara, Markus, Conor. Bu 3 ‘lü farklı yönlere giden ama ortak bir yerde kesişen doğrular gibi.
Oyun bir devrimimsi bir şey anlatıyor. Ve bu devrim insanlar ve androidler arasında geçiyor. Başka bir deyişle robotlar özgürlüklerini istiyor. İnsanlarınsa buna karşı çıkmasıyla olaylar kızışıyor.
Daha fazla spolier vermeden şöyle diyeyim herkesin oynaması gerek. Oyuna puanım 85.
Hakan muhafız benim en sevdiğim Netflix dizilerinden biri. Çünkü oyuncu kadrosuyla ve Netflix’in ilk türk yapımı işi olduğu için de çok büyük bir beklentiye girmedim ama yinede klasmana göre iyi.
Oyuncu kadrosuda şöyle:
Çağatay Ulusoy – Hakan Demir, Kendisine verilmiş gizli bir görev ile İstanbul’u korumak zorunda olan bir Muhafız. (4 sezon)
Tek cümleyle bütün filmi yorumlayacağım. Filmde Metin akdülger ve müzikler güzeldi
Şaka şaka tek cümlede açıklamayacağım ama film zaten bir İsveç filminin Türkiye uyarlaması ve netflixin ilk Türk filmi. Ama film olmamış gerçekten oyunculuk anlamında yetersiz ve yahu şöyle düşünün 4 karakter var filmde ve ikisi figüran. Halini siz düşünün şimdilik tek bilet için yeter.
Tek cümleyle bütün filmi yorumlayacağım. Filmde Metin akdülger ve müzikler güzeldi
Güzel değerlendirme, kısa ve öz😊