Normal People, Sally Rooney’in “Normal People” adlı eserinden uyarlanmış bir mini dizidir. Dizi 2020’de pandemi sırasında BBC Three’de ve Hulu’da yayınlandı ve büyük bir ilgi gördü. Dizinin, kitabı gibi bir kısım tarafından beğenilip bir kesim tarafından beğenilmeme gibi bir durumu olmadı. Dizi dünya genelinde beğenildi. Peki hak etti mi?
Öncelikle hikayemiz Connell ve Marianne’in hikayesi yani bir aşk hikayesi diyebiliriz fakat normal aşk dizilerindeki klişelerin çoğundan (bir tane hariç) sıyrılabilmiş. Mesela dizide aralarına girmeye çalışan kötü biri falan yok ya da Connell’ı tavlamaya (aklını çelmeye) çalışan biri yok. Genel olarak ikisinin verdiği kararları ve bunun sonuçlarına katlanmaları halinde ilerlese de hikayenin hiçbir yerinde birbirlerinden ayrılamıyorlar. Sıyrılamadıkları o klişe de tam burada devreye giriyor yani belirttiğim birbirlerinden ayrılamama mevzusu. Yani sanki aralarında mıknatıs varmış gibi ayrılamıyorlar. Hikayenin bu kısımları çok olmayıp diziye yedirilmiş olsa da bazen çok göze batıyor. Hikayeyle ilgili başka bir sorun da çok fazla zaman atlaması var. İki bölüm arasında nasıl 6 ay fark olabilir ve genellikle bu kısımlardan sonra kendinizi bir kaybolmuş halde buluyorsunuz. Bunlar dışında dizinin finaline de bir şey söylemek istiyorum bu kadar anlaşılmaz bir final olmaz. Şahsen ben internette baktım sonunu anlamak için ve orda bulduğum şeyden hiç memnun değilim yani böyle bitemez. Özetleyecek olursak ilk beş bölüm bence çok iyi ama sonra yavaş yavaş o çok iyi bozulmaya ve standart bir dizi olmasına sebep oluyor.
Oyunculuk kısmı belki de Normal People’ı normal bir diziden iyi bir dizi kategorisine çıkaran şeylerden biri. Dizinin çoğunluğunda zaten iki karakteri görüyoruz. Bunlar, Paul Mescal (Connell) ve Daisy-Edgar Jones (Marianne). Bu ikisinin böyle büyük bir yükün altından kalkabilmesi bile bana göre büyük başarı. Zaten Paul Mescal bu dizideki rolü ile 2020’de BAFTA kazandı. Dizinin içinde bulunan yakın sahneler için yakınlık koçu ile çalışmışlar. Bunu söylüyorum çünkü bu gibi küçük yardımlar bizim karakterlerin arasındaki ilişkiye inanmamıza ve onların gerçekten bir yerde var olduğunu düşünmemize sebep oluyor.
Dizinin çekim tekniklerine gelecek olursak bir önceki Euphoria kadar değişik ve yenilikçi teknikler denememişler fakat yaptıklarının da hakkını vermişler. Zaten dizide çoğunlukla yakın çekimler bulunuyor. Yakın çekim seçmelerinin sebeplerinden biri de üstte açıkladığım gibi dizide az diyalog olmasıdır. Duyguyu daha iyi verebilmek için iyi bir seçim olmuş. Oyuncular da bunun hakkını vermiş. Yakın yerine uzak çekimlere bakarsak göze çarpan ilk şey kesinlikle mekanlar. Çünkü yakın çok yakın olduğu kadar uzak da çok uzak olduğu için mekan seçimlerinin güzelliği burada ortaya çıkıyor. Keşke daha çok uzak çekim olsaydı çünkü dizide 3 (İrlanda, İsviçre, İtalya) ülke görüyoruz. Başarılı.
Dizinin müzikleri diyeceğim ama dizinin kendine özel bir müziği yok ve olanlarda o kadar iyi değil. En azından akılda kalıcı değil. Bu da dizinin vermeye çalıştığı etkiyi bir tık olsada düşürüyor.
Toparlayacak olursak Normal People herkese göre değil ama merak ettiyseniz sizi içine alıp götürecek kısa bir dizi.
Puanım:8/10 (Çerezlik izlenir)